İlahi Komedya
İnsan, imtihanla işe girmek için sırada bekliyor.
Kuşun kanadı, balığın yüzgeci,
Atın kırbacı gibi,
Sanal fondötenle makyaj yapıyor insan.
Gülhane Parkı’nda menemenle kahvaltı yapan üç karga,
Yaşam sürelerini tokuşturup,
Şarapçı olmaya karar verdiler ama
İnsan, kendi suratına tükürerek,
Kardeşinin cesedini sürüklüyor.
Savaştır, içkidir, makam ve paradır, sekstir, tatildir ve kovalent bağdır, insanın iki yüzlü heybesindeki marinasyonda demlenen.
Erzincan’dan dönen, mutsuz evlilik malulü Fahriye Abla,
Artık ağlamıyormuş.
İntihar etmekten de vazgeçmiş.
Kendine, dantelsiz bir hayat patronu biçmiş.
En küçük yeğeni Süheyla, teyzesi Fahriye Abla’ya tekaüt duvağı ısmarlamış elli altıncı yaş yıldönümünde.
İnsanlık imtihanla erdemine post giydirmek için,
Sıcak saleple abdest alırken,
Merhamet besiye alınmış arka bahçede.
Aslında,
Ne, mahalleye dönen Fahriye Abla,
Ne de yandan çarklı mutsuzluklarımız.
Dr. Hüseyin Koç
